Fotoserie

Nog een fotoserie

De laatse dag op Hanukkah

Zondag 28 Oktober

Vanmorgen lekker samen ontbeten. We hadden eiersalade en tonijnsalade gemaakt. Echt een bonusontbijt. Daarna met Moses naar het stuk land waar hij over een paar jaar een kippenstal wil bouwen. Er staat al een huisje met 2 kamers. Als de stal er staat moet er wel iemand bij wonen, anders worden de kippen gejat en dat is niet de bedoeling. Het is een flink stuk land en er is al een waterput. Leuk om te zien. Eerst moet de school klaar zijn en het huis van Mariette en Moses en dan is de kippenstal aan de beurt. Dan gaan we nog even naar een kippenboer, dat is natuurlijk helemaal mooi. Hij heeft verschillende stallen. Nou moet je je daar niet al te veel van voorstellen. Het is een betonnen vloer met een laag muurtje er om heen. Daarboven dan gaas en een dak. Ook nog plastic dat naar beneden kan als het hard waait of regent. Maar het werkt.

In 1 stal lopen 158 mooie legkippen die gister samen 126 eieren hebben gelegd. De boer laat alles zien, tot de hokkaarten aan toe. Dan nog een stal met kippen van 21 dagen, de kippenboeren genieten weer hoor. Dan weer terug naar Hanukkah waar buurman en buurman gaan proberen de auto van Moses op te knappen. Hij stottert veel tijdens het rijden en het dashboard lijkt op een mooie discoshow. Ik geef de jongens goeie aanwijzingen en tips en ze kunnen aan de slag ( geintje)
Boyte gaat aan de auto van Moses beginnen en Pé aan de skelter.

Het repareren gaar hier met de middelen die er zijn. Er is gelukkig tape om de lekke slangen dicht te plakken, maar het luchtfilter moet worden schoon geblazen met een fietspomp. Maar goed, de auto rijd beter en de discoshow is gerepareerd. Van de skelter moet de stuurstang gelast worden, maar ja geen lasapparaat. Moses gaat met de mannen op stap. Hij heeft z'n kapper gebeld of het koopzondag is want er moeten 2 obruni's geknipt worden. Ze willen allebei dezelfde look als Moses.

Daarna naar de lasser met de skelter. Juud en ik gaan ondertussen met Mieke en een grote groep kinderen wandelen. Wij hebben alledrie een babytje op onze rug. Lucas gaat ook mee in de rolstoel. Ik geef hem mijn fototoestel en vraag of hij foto's van ons wil maken. Kijk dat is nou een mooi klusje voor die jongen. Hij moet even doorkrijgen hoe het werkt maar dan gaat het echt goed. Hij is apetrots. Van Juud en mij maakt hij echt hele leuke foto's.

We lopen ongeveer een uurtje en gaan dan weer terug naar Hanukkah. Als we daar aankomen zijn de jongens er ook net. Allebei een Moses-look en de skelter is gemaakt. We gaan nog even lekker zitten en dan begint het echt te spoelen. Enorm zo hard. Boyte gaat douchen onder de stralen die van het dak komen, lachen natuurlijk. De grote kinderen dansen in de regen en gaan zelfs in de plassen liggen. Dikke pret allemaal maar wat een water. Als de bui bijna gestopt is gaan we naar de eetzaal. Er is daar een goodbey-party voor ons. We gaan eerst met z'n allen dansen .

Daarna gaan de kinderen alleen of in groepjes een liedje zingen en/ of dansen. Prachtig allemaal, zo lief en we worden echt plat geknuffeld. Zo gaaf allemaal, al met al zijn ze wel een uur bezig. Het hoogtepunt is wel een groepje dat een dansje doet op het nummer 'You raise me up". Ik probeer het filmpje te plaatsen en anders moet je dat vooral thuis komen kijken want dat was echt fantastisch. De rest ook trouwens. We krijgen nog een kadootje dat de kinderen zelf hebben gemaakt. Tot slot nog een woordje van Moses waarin we ook weer uitvoerig bedankt worden en ook onze familie en andere sponsors voor alle hulp en donaties. Dan wordt er ook nog voor ons gebeden. Dat we maar een mooie vakantie heeben en veilig weer thuis komen. Tjongejonge, wat een belevenis dit.
Na afloop gaan de jongste kinderen naar bed en wij naar Eusbett om nog lekker even met elkaar te eten. Tja dit was mijn tijd op Hanukkah dan. Wat een ongelofelijke mooie ervaring. Wat heb ik ontzettend veel mee gemaakt en wat heb ik ook veel kunnen doen. Zo mooi dat je met je inzet en liefde toch zoveel kan bereiken. Ook bewonderenswaardig wat Moses en Mariette hier toch allemaal doen voor deze kinderen, zij maken echt het verschil. Het lijkt misschien een druppel op een gloeiende plaat als je in Nederland zit, maar niets doen is geen optie in dit land. Ik kan me niet voorstellen dat ik hier nooit meer zal komen maar we zullen zien. We hebben alvast een avond gepland met Mariette als we weer thuis zijn en in December als Moses ook naar Nederland komt zullen we ook vast weer afspreken.
Wij gaan morgen om 8 uur met een taxi naar National Parc Mole. Het is een rit van ongeveer 8 uur. Ik probeer jullie op de hoogte te houden, maar ik weet niet hoe het internet daar is. En ik heb ook een beetje vakantie tenslotte. Mocht het niet lukken om wat te plaatsen dan zie ik jullie vast op Pé zijn verjaardag. Die viert hij alleen s'avonds. Trouwens, we vliegen terug ook met TAP dus misschien wordt het wel een feestje in Lissabon. Bedankt dat jullie zo met me mee lezen en leven en tot gauw!

Verven

Zaterdag 27 Oktober

Koffie Ghana is een jongen van ongeveer 16 jaar. Toen we hier 5 jaar geleden kwamen kwam hij op Hanukkah wonen. Hij kan niet praten en is geestelijk wat achter. 5 Jaar geleden was hij ook veel boos en agressief. Moeilijk ook omdat er geen familie bekend was en je dus geen achtergrondinformatie had. Hij had ook flinke wonden op z'n benen die ieder dag opnieuw verzorgd moesten worden. Pé hield hem dan met Boyte stevig vast zodat de nurse hem kon verbinden. Hartverscheurend om hem toen zo mee te maken. Als alles achter de rug was kwam hij altijd naar Pé toe, het leek dan een soort van bedanken of troost zoeken, heel bijzonder toen. Als je nu ziet hoe hij is opgebloeid door met name hele goeie verzorging en juiste medicatie is dat zo mooi om mee te maken. Hij praat nog steeds niet, maakt wel wat klanken. Maar hij gedraagt zich als een grote broer. Als tijdens het wandelen kinderen te ver van het pad gaan bijvoorbeeld 'roept' hij ze terug. Het is echt een leuke knul en geniet al van een beetje aandacht en hij lacht veel. Maar hij heeft 1 allergrootste vriend en dat is Pé. Als we 's ochtends koffie zitten te drinken loopt hij al voor de poort te dralen. Als Pé hem dan ziet en begint te zwaaien breekt echt het zonnetje door op z'n gezicht, zo bijzonder om te zien. Hij loopt dan altijd even naar hem toe voor 'n knuffel, ff stoeien, zo onwijs leuk. En dat is dan toch weer een prachtig begin van de dag. We hebben samen besloten om sponsor te worden van Koffie. We storten dan maandelijks een bedrag waar de school en de medicatie van kan worden betaald. Het is echt prachtig om te zien wat er in die 5 jaar is bereikt met hem en we helpen graag om dat voort te zetten.
Na het ontbijt gaan we weer verder met schilderen. De kinderen hebben vrij van school en we krijgen héééééél veel hulp. Sommige gaan de muren schuren of afsteken. Anderen helpen met schilderen. Er is zelfs een jongen die met zijn handen onze verfemmers gaat vullen. Het is meer dan gezellig maar op een gegeven moment moeten we toch onze helpers weer terug sturen.

De verfpatronen op de muur worden wel heel erg creatief. We nemen het zelf maar weer over. Smiley, vriend van Moses blijft wel helpen. Gelukkig maar. Ten eerste hebben we muziek. Het is een soort gospelmuziek, maar als je Frans Bauer gewend bent is het gauw goed. We schilderen de laatste voorkanten van de verblijven, het hek aan de linkerkant van de poort en het huisje van de guard. Aan de rechterkant van de poort ligt nog een stapel stenen tegen de muur en die moet eerst weg. Smiley neemt die taak op zich, geholpen door Boyte en nog enkele jongens. De stenen worden eerst voorzichtig omgekeerd, er kunnen nl. schorpioenen tussen zitten. Tuurlijk jongens. Maar bij steen 3 is het al raak. Beestje wordt onschadelijk gemaakt en weer verder. Om een lang verhaal kort te maken...3 slangen, rode mieren, kakkerlakken en andere ellendige, kruipende schepsels later is de muur vrij.We vragen nog of de slangen gevaarlijk zijn. Smiley rolt met zijn ogen....hééééél gevaarlijk. Misschien was die gospelmuziek wel niet voor niets! Helden als we zijn laten we Smiley dat deel schilderen, 1 slang is nl. ontsnapt. Het is hier dus schilderen met gevaar voor eigen leven. Maar goed, niet piepen en door. We schilderen de zijmuur van het gehandicapten verblijf nog en dan is het welletjes. Als je Hanukkah binnenkomt oogt het weer nieuw. Volgende maand komen de President en zijn vrouw naar Sunyani en ze bezoeken mogelijk ook Hanukkah. Alles ziet er weer netjes uit en Smiley beloofd door te gaan met schilderen als wij weg zijn. Alle verf die nodig is heb ik al gekocht van het sponsorgeld.
'Dan lekker eten en even relaxen. Ik ga 's middags met bellenblazen met de kinderen.

De grote kinderen blazen en de kleintjes bellen vangen. Dikke pret! Ellen doet het sop van de bellenblaas in haar mond en blaast met haar mond bellen. Yak! Verder lekker spelen met de kinderen. Aanhet einde van de middag gaan we met de kids Hanukkah opruimen. Ook de rotzooi uit de bosjes moet weg. Als alles goed schoon is mogen ze vanavond film kijken. Daarna gaan Pé en Boyte nog even grasmaaien, weer met de nodige support. Dan eten en...de film. Free Willy dit keer en...met geluid. Hebben buurman en buurman maar weer mooi gefikst. Daarna de kinderen naar bed en wij oze welverdiende borrel

Weer naar de dorpjes

Vrijdag 26 Oktober

Vanmorgen na het ontbijt de kleren verzameld die we vandaag in de dorpjes uit gaan delen. We gaan met 2 auto's en 8 vrijwilligers dus we kunnen veel meenemen. We stoppen eerst bij een dorpje. Alle kindjes moeten op een rij staan en krijgen één voor één kleding. Daarna begint het wat rommeliger te worden en wordt het echt wel drommen om de auto. Wie kleding heeft geeft dat snel door of verstopt het achter een boom en dan weer opnieuw om kleding vragen. Als we uiteindelijk stoppen met uitdelen wordt er heel teleurgesteld gekeken. Er zijn nog zoveel mensen die echt niks hebben gehad. Haha, als we wegrijden staan ze allemaal met armen vol te zwaaien. We hebben een grote tros bananen meegekregen als dank. Mooi toch dit. Daarna rijden we naar de school waar we de vorige keer zijn begonnen. Een paar grote jongens hebben toen geen kleding gehad en die krijgen nu alsnog. Dan gaan we weer naar Ma-affia's vader. Hij heeft iets aan z'n ogen en heeft last van het zonlicht. Pé geeft hem zijn zonnebril en als dank krijgen we nootjes mee, lekker voor vanavond.

Vervolgens naar een familie die ook flink afgelegen woont. Er is daar een meisje van , ik schat, 5 jaar met klompvoetjes. In Nederland kan dit vrij goed behandeld worden, maarja, geld, therapie het is hier toch niet zo makkelijk. Ze zit bij haar Oma op schoot en vind al die witte mensen maar eng. Zo aandoenlijk om te zien hoe lief die Oma dat meisje troost. Er is hier echt niets, wat hutjes, wat potten en pannen, wat kleding, maar ook rust en mensen de volgens mij heel veel om elkaar geven. Wat een bijzondere plek is dit. We laten kleding en schoenen achter en gaan weer verder. Wij zitten weer op onze favoriete plek, de laadbak.

Als laatste stop weer een dorpje. We zetten de auto neer en de mensen komen er direct op af. We moeten hier de laatste kleding en schoenen uitdelen en dat wordt een waar spektakel. Het begint redelijk georganiseerd maar het loopt al weer snel uit de hand. Grote mannen die met babyschoenen weggaan, sommige mensen met armen vol, afpakken, doorgeven, noem maar op. Er loopt één man met een broek met zakken aan de zijkant. Nou snap ik waarom Huub Hangop daar ooit een liedje over heeft gemaakt.

Uiteindelijk heeft iedereen iets, iets meer of juist veel kleding en we kunnen weer terug naar Hanukkah.
Poeh zeg, hard werken dit. Er staat pompoensoep voor ons klaar en we zakken lekker even onderuit. 's Middags gaan Boyte en Pé naar de Melcom om een kabeltje te halen voor de beamer. We willen morgenavond weer film gaan kijken en dan graag met geluid. Ik ga met Juud de koffer uitpakken die wel aangekomen is in Accra. De andere 3 koffers zijn als het goed is nu met de bus onderweg. Als de jongens weer thuis zijn gaan we met Moses naar zijn huis in aanbouw. Mooi om te zien en er wordt hard gewerkt, Mariette zal haar ogen uitkijken als ze hier weer is. Daarna lopen we nog een stukje met Moses door 'de wijk' en gaan weer naar Hanukkah. Boyte wordt gebeld dat de bus op het station is en de jongens gaan daar met de taxi heen om de koffers op te halen. Als de jongens weer terug komen gaan we eten. Soort stoofpotje met rijst, erg lekker. En dan is het tijd voor meidenavond. Ik ben gister met Juud bij de grote meiden wezen chillen en ze vroegen om een meidenavond. Meidenavond is nagels lakken en iets te snoepen. Hoe makkelijk kan het zijn. Alle nagels worden gelakt, zelfs die van Pé. Blauw met roze stipjes, niks is te gek. We sturen nog even een filmpje naar Mariette en delen spekjes uit. De jongens zijn met de rest van de kids in de zomerhut muziek aan het draaien en jambee spelen. Dikke pret zo vanavond. Dan nog even lekker nazitten. In de koffer die net is aan gekomen zit een fles kersenlikeur die we van Marina hebben gekregen, proost allemaal!

De foto's

Schilderen

Donderdag 25 oktober

Gisteravond lekker nagezeten, maar.....de kapper was op Hanukkah en wie is hier aangekomen met veel te lang haar?? Petertje. Mabena was de kinderen aan het scheren. Gewoon een scheermesje op een kammetje en voorzichtig over een bolletje gaan. Allemaal dotten zwart kroeshaar op de grond en weer megakorte koppies. Ze deed het echt super maar dit was wel heel kort. Ze wilde wel even Pé z,n nekhaar scheren en z'n bakkebaarden weg halen. Lachen natuurlijk en veel publiek. Daarna nog maar 'n biertje en lekker naar bed.

Vanmorgen na het ontbijt aan het werk. We gaan de gebouwen op Hanukkah aan de buitenkant schilderen. Ze zijn wel aan een verfbeurt toe. De weg naast Hanukkah is rood en dat kan je aan de gebouwen goed zien. We zoeken eerst wat kleding uit de zakken die klaar staan voor de dorpjes. We kunnen gerust leuk schilderen maar zeker Juud en ik zitten meestal ook aardig onder. We beginnen met het verblijf van de gehandicapte kinderen. Tis een heel klusje maar we hebben eer van ons werk. Daarna doen we de voorkanten van de andere gebouwen. Onder de middag lekker soep en een broodje. Mirjam kookt alle dagen voor ons en dat is iedere keer weer smullen. Daarna weer verder en op 1 gebouw na zijn alle voorkanten geschilderd. Top gegaan en het is echt bar opgeknapt. Tijd voor een bakkie en een lekkere koude douche. Daarna gaan we met z'n vieren naar de Melcom, de AH van Sunyani. Je hebt er van alles, eten, drinken, kleding, kookgerei, bedden en tv's noem maar op. Maar wij gaan voor bier, fris en chips. Op de terugweg met de taxi langs de 'schoenenwinkel'. Pé heeft thuis zijn slippers naast zijn koffer gelegd in plaats van erin dus die mag shoppen. Daarna nog langs een shop voor een pakje peuken en dan weer naar Hanukkah. Als de meiden klaar zijn met het huiswerk maken met de kinderen gaan we nog even wandelen. We hebben een grote groep mee en dat is toch een mooi gezicht hoor. Koffie Ghana loopt bij Pé, hij heeft z'n vriend weer gevonden.Weer terug op Hanukkah nog even opdrukken met de kids, dat vinden ze toch mooi. Dan lekker eten. Het was weer een mooie dag zo en leuk zo lekker samen.

Ze zijn er!

Woensdag 24 Oktober

Gisteravond bericht gehad van Pé, Judith en Boyte. Ze zijn in Accra! Toontje heeft ze opgehaald en ze gaan lekker eten en een biertje doen. Morgen om 6 uur naar de bus en dan zijn ze als het goed is 's middags in Sunyani. Ik ga na het ontbijt eerst naar de school. Op woensdag beginnen ze met een soort godsdienstles. Das eigenlijk zingen en bidden met de hele school. Leuk om te zien. Daarna komen er 3 verplegers om aan de bovenbouw malariavoorlichting te geven. Goed werk!

Daarna ga ik met Moses naar de bank. Weer de V.I.P. behandeling. Ik krijg een enorme stapel geld in m'n handen, ik doe het maar los in m'n tas want geen portemonee waar dit in past. Dan naar de lokale Gamma. eerst de baas een handje geven, Yes I'm from Holland, volontering in Hanukkah, Yes its nice to be here. Dan nog een paar werknemers een handje, Yes I'm from Holland...etc. Dan de bestelling plaatsen. Ik dacht dat we de knutselruimte aan de binnenkant zouden gaan schilderen, maar Moses haalt verf voor de buitenkant van de poort en de gebouwen. De uitstraling is ook belangrijk zegt hij. Is ook zo en communication with Moses is not always my strongest point zeg maar. Dus bestellen, betalen, checken, klaar zetten, weer checken en naar de auto brengen. Ik mag de emmers niet tillen want die zijn te zwaar voor me. Jaja gekke Henkie , ik zeg dat ik Superwomen from Holland ben en pak 2 grote emmers. Ik zal me ff laten kennen. Komen ze lachend achter me aan. Sure, ik ben sterk maar ik heb de emmers van iemand anders mee genomen. Wel strong maar not clever dus. Voor alle Rossies, use google translate.

Afijn wij weer op weg naar Hanukkah. alles uitladen en nog even de opslag in om op zoek te gaan naar schuurpapier. We gaan morgen schilderen op z'n Ghanees. De muren worden hier niet eerst schoon gemaakt maar geschuurd, mij best. Er worden wat sterke mannen bij elkaar getrommeld. Er liggen stapels stenen voor de omheining van Hanukkah en die moeten verplaatst worden anders kunnen wij er morgen niet bij om te schilderen. Mooi hoor zoveel mannen voor je aan het werk! Hophop als de Obruni het maar naar d'r zin heeft. Dan lekker eten en ik krijg bericht van Boyte dat ze over ongeveer 2 uur in Sunyani kunnen zijn. Dan kan ik eerst nog wel even de zusterpost verder opruimen. Nog wat matrassen en een kinderstoel de container in. Nog even de laatste dingen sorteren en dan heeft Soraya weer alle ruimte om te werken. Als van de week de spullen voor de dorpjes eruit zijn is het helemaal een feestje hier. Lekker hoor om zoveel te kunnen doen. Dan komt Moses me halen om naar het busstation te gaan. Eindelijk!
We moeten nog een half uurtje wachten maar dan zijn ze er toch echt. Pé wacht niet eens tot de bus stilstaat maar hij jumpt er al uit. Lekker hoor om ze weer te zien. Gauw naar Hanukkah. Mooi hoor alle kids reageren zo blij. Iedereen komt ff bij ons en ze herkennen toch nog een hoop kinderen. We gaan samen een rondje door Hanukkah en voorstellen aan de vrijwilligsters en Mamma Missie. Daarna nog een rondje door de school. 5 Jaar terug was die nog in aanbouw. Leuk om nu de school aan ze te laten zien die voor mij al weer zo vertrouwd is. Daarna tijd voor een biertje. Koffie Ghana staat bij het hek te wachten op Pé. Hij gaat gauw naar hem toe, hoe leuk om dat zo te zien.
Vanmiddag zijn alle struiken gesnoeid met grote messen, of eigenlijk zwaarden. Op Hanukkah zijn alle takken al opgeveegd, maar bij ons ligt alles nog. Toch maar even een bezem, lees takkenbos, pakken om ook hier de boel ruim te maken. Zo hoort het ook he, ze zijn hier tenslotte om vrijwilligerswerk te doen. Dan gaan we eten en vanavond lekker zitten, biertje drinken en bijkletsen