Vrijdag 26 Oktober

Vanmorgen na het ontbijt de kleren verzameld die we vandaag in de dorpjes uit gaan delen. We gaan met 2 auto's en 8 vrijwilligers dus we kunnen veel meenemen. We stoppen eerst bij een dorpje. Alle kindjes moeten op een rij staan en krijgen één voor één kleding. Daarna begint het wat rommeliger te worden en wordt het echt wel drommen om de auto. Wie kleding heeft geeft dat snel door of verstopt het achter een boom en dan weer opnieuw om kleding vragen. Als we uiteindelijk stoppen met uitdelen wordt er heel teleurgesteld gekeken. Er zijn nog zoveel mensen die echt niks hebben gehad. Haha, als we wegrijden staan ze allemaal met armen vol te zwaaien. We hebben een grote tros bananen meegekregen als dank. Mooi toch dit. Daarna rijden we naar de school waar we de vorige keer zijn begonnen. Een paar grote jongens hebben toen geen kleding gehad en die krijgen nu alsnog. Dan gaan we weer naar Ma-affia's vader. Hij heeft iets aan z'n ogen en heeft last van het zonlicht. Pé geeft hem zijn zonnebril en als dank krijgen we nootjes mee, lekker voor vanavond.

Vervolgens naar een familie die ook flink afgelegen woont. Er is daar een meisje van , ik schat, 5 jaar met klompvoetjes. In Nederland kan dit vrij goed behandeld worden, maarja, geld, therapie het is hier toch niet zo makkelijk. Ze zit bij haar Oma op schoot en vind al die witte mensen maar eng. Zo aandoenlijk om te zien hoe lief die Oma dat meisje troost. Er is hier echt niets, wat hutjes, wat potten en pannen, wat kleding, maar ook rust en mensen de volgens mij heel veel om elkaar geven. Wat een bijzondere plek is dit. We laten kleding en schoenen achter en gaan weer verder. Wij zitten weer op onze favoriete plek, de laadbak.

Als laatste stop weer een dorpje. We zetten de auto neer en de mensen komen er direct op af. We moeten hier de laatste kleding en schoenen uitdelen en dat wordt een waar spektakel. Het begint redelijk georganiseerd maar het loopt al weer snel uit de hand. Grote mannen die met babyschoenen weggaan, sommige mensen met armen vol, afpakken, doorgeven, noem maar op. Er loopt één man met een broek met zakken aan de zijkant. Nou snap ik waarom Huub Hangop daar ooit een liedje over heeft gemaakt.

Uiteindelijk heeft iedereen iets, iets meer of juist veel kleding en we kunnen weer terug naar Hanukkah.
Poeh zeg, hard werken dit. Er staat pompoensoep voor ons klaar en we zakken lekker even onderuit. 's Middags gaan Boyte en Pé naar de Melcom om een kabeltje te halen voor de beamer. We willen morgenavond weer film gaan kijken en dan graag met geluid. Ik ga met Juud de koffer uitpakken die wel aangekomen is in Accra. De andere 3 koffers zijn als het goed is nu met de bus onderweg. Als de jongens weer thuis zijn gaan we met Moses naar zijn huis in aanbouw. Mooi om te zien en er wordt hard gewerkt, Mariette zal haar ogen uitkijken als ze hier weer is. Daarna lopen we nog een stukje met Moses door 'de wijk' en gaan weer naar Hanukkah. Boyte wordt gebeld dat de bus op het station is en de jongens gaan daar met de taxi heen om de koffers op te halen. Als de jongens weer terug komen gaan we eten. Soort stoofpotje met rijst, erg lekker. En dan is het tijd voor meidenavond. Ik ben gister met Juud bij de grote meiden wezen chillen en ze vroegen om een meidenavond. Meidenavond is nagels lakken en iets te snoepen. Hoe makkelijk kan het zijn. Alle nagels worden gelakt, zelfs die van Pé. Blauw met roze stipjes, niks is te gek. We sturen nog even een filmpje naar Mariette en delen spekjes uit. De jongens zijn met de rest van de kids in de zomerhut muziek aan het draaien en jambee spelen. Dikke pret zo vanavond. Dan nog even lekker nazitten. In de koffer die net is aan gekomen zit een fles kersenlikeur die we van Marina hebben gekregen, proost allemaal!