Zaterdag 27 Oktober

Koffie Ghana is een jongen van ongeveer 16 jaar. Toen we hier 5 jaar geleden kwamen kwam hij op Hanukkah wonen. Hij kan niet praten en is geestelijk wat achter. 5 Jaar geleden was hij ook veel boos en agressief. Moeilijk ook omdat er geen familie bekend was en je dus geen achtergrondinformatie had. Hij had ook flinke wonden op z'n benen die ieder dag opnieuw verzorgd moesten worden. Pé hield hem dan met Boyte stevig vast zodat de nurse hem kon verbinden. Hartverscheurend om hem toen zo mee te maken. Als alles achter de rug was kwam hij altijd naar Pé toe, het leek dan een soort van bedanken of troost zoeken, heel bijzonder toen. Als je nu ziet hoe hij is opgebloeid door met name hele goeie verzorging en juiste medicatie is dat zo mooi om mee te maken. Hij praat nog steeds niet, maakt wel wat klanken. Maar hij gedraagt zich als een grote broer. Als tijdens het wandelen kinderen te ver van het pad gaan bijvoorbeeld 'roept' hij ze terug. Het is echt een leuke knul en geniet al van een beetje aandacht en hij lacht veel. Maar hij heeft 1 allergrootste vriend en dat is Pé. Als we 's ochtends koffie zitten te drinken loopt hij al voor de poort te dralen. Als Pé hem dan ziet en begint te zwaaien breekt echt het zonnetje door op z'n gezicht, zo bijzonder om te zien. Hij loopt dan altijd even naar hem toe voor 'n knuffel, ff stoeien, zo onwijs leuk. En dat is dan toch weer een prachtig begin van de dag. We hebben samen besloten om sponsor te worden van Koffie. We storten dan maandelijks een bedrag waar de school en de medicatie van kan worden betaald. Het is echt prachtig om te zien wat er in die 5 jaar is bereikt met hem en we helpen graag om dat voort te zetten.
Na het ontbijt gaan we weer verder met schilderen. De kinderen hebben vrij van school en we krijgen héééééél veel hulp. Sommige gaan de muren schuren of afsteken. Anderen helpen met schilderen. Er is zelfs een jongen die met zijn handen onze verfemmers gaat vullen. Het is meer dan gezellig maar op een gegeven moment moeten we toch onze helpers weer terug sturen.

De verfpatronen op de muur worden wel heel erg creatief. We nemen het zelf maar weer over. Smiley, vriend van Moses blijft wel helpen. Gelukkig maar. Ten eerste hebben we muziek. Het is een soort gospelmuziek, maar als je Frans Bauer gewend bent is het gauw goed. We schilderen de laatste voorkanten van de verblijven, het hek aan de linkerkant van de poort en het huisje van de guard. Aan de rechterkant van de poort ligt nog een stapel stenen tegen de muur en die moet eerst weg. Smiley neemt die taak op zich, geholpen door Boyte en nog enkele jongens. De stenen worden eerst voorzichtig omgekeerd, er kunnen nl. schorpioenen tussen zitten. Tuurlijk jongens. Maar bij steen 3 is het al raak. Beestje wordt onschadelijk gemaakt en weer verder. Om een lang verhaal kort te maken...3 slangen, rode mieren, kakkerlakken en andere ellendige, kruipende schepsels later is de muur vrij.We vragen nog of de slangen gevaarlijk zijn. Smiley rolt met zijn ogen....hééééél gevaarlijk. Misschien was die gospelmuziek wel niet voor niets! Helden als we zijn laten we Smiley dat deel schilderen, 1 slang is nl. ontsnapt. Het is hier dus schilderen met gevaar voor eigen leven. Maar goed, niet piepen en door. We schilderen de zijmuur van het gehandicapten verblijf nog en dan is het welletjes. Als je Hanukkah binnenkomt oogt het weer nieuw. Volgende maand komen de President en zijn vrouw naar Sunyani en ze bezoeken mogelijk ook Hanukkah. Alles ziet er weer netjes uit en Smiley beloofd door te gaan met schilderen als wij weg zijn. Alle verf die nodig is heb ik al gekocht van het sponsorgeld.
'Dan lekker eten en even relaxen. Ik ga 's middags met bellenblazen met de kinderen.

De grote kinderen blazen en de kleintjes bellen vangen. Dikke pret! Ellen doet het sop van de bellenblaas in haar mond en blaast met haar mond bellen. Yak! Verder lekker spelen met de kinderen. Aanhet einde van de middag gaan we met de kids Hanukkah opruimen. Ook de rotzooi uit de bosjes moet weg. Als alles goed schoon is mogen ze vanavond film kijken. Daarna gaan Pé en Boyte nog even grasmaaien, weer met de nodige support. Dan eten en...de film. Free Willy dit keer en...met geluid. Hebben buurman en buurman maar weer mooi gefikst. Daarna de kinderen naar bed en wij oze welverdiende borrel