Kosa Beach

Vrijdag 2 November

Na het ontbijt brengt Moses, van het hotel, ons naar de bus. Hij zorgt ervoor dat we in een knappe en de goeie bus komen. Het is een personenbus i.p.v. een grote bus, maar ja we zitten ook in het Noorden. Veel toeristen zullen hier niet komen. Er zijn zelfs kindertjes die echt bang zijn en gaan huilen als ze ons zien. Vanwege onze huidskleur dus he, we doen verder niet lelijk tegen ze. En verder worden we vaak uitvoerig bekeken. We stappen in een knappe bus, Pé voorin naast de chauffeur en wij de bank erachter. Onze begege gaat achterin samen met een grote zak rijst. Het past bijna. Maar als het niet past moet je douwen heeft m'n vader me geleerd. Zelfs dan past het niet, dus het wordt een touwtje aan de laadklep. Ook goed. De bus voor ons heeft de klep helemaal open en daar steekt zeker nog een meter lading naar buiten , met touwtjes. We gaan en de chauffeur zet Reggeamuziek op met een stevige beat. Op een klein schermpje kunnen we de clips zien. Wat wil je nog meer, gewoon animatie aan boord. Af en toe stoppen we om iemand op te pikken. Als de bus vol is passen er altijd nog 4 mensen met bagage bij, als het niet past... Van de chauffeur moeten ze op de bankjes achter ons gaan zitten, met hun bagage. Naaimachine, teilen, zakken casave. Het is hier zo slecht nog niet om een obruni te zijn. Onderweg is er van alles te zien. De weg is een stuk beter al moeten we nog regelmatig om de kuilen heen. We komen veel vrachtwagens tegen met een lekke band. De vrachtwagens worden hier zo belachelijk vol geladen dat dat ook niet vreemd is. Op een container binden ze zo'n zelfde hoogte aan bagage er bovenop en de truck kruipt dan, grote wolken zwarte rook spugend, door de heuvels. Ongelofelijk. Ook veel geiten op de weg, mensen, soms een fietser, tuktuks, motors, verkopers noem maar op. Je hoeft je niet te vervelen. De chauffeur heeft de vaart er lekker in en om ongeveer half 3 zijn we in Techiman. Dan stopt de chauffeur ineens, er stat een schreeuwende soort politie agente voor hem en we moeten allemaal de bus uit. We worden in een andere bus gezet. Daar staan achterin al 2 manden vis en een zak casave. Daar op dus onze bagage, klep naar beneden en een touwtje. Het is echt een oude rukbus en nu zitten wij achterin en achter elkaar op de als het niet past moet je douwen- bankjes. Regelmatig stapt er wat in en uit. De chauffeur heeft een zeg maar stevige rijstijl en een knul voor me vraagt of hij met Judith mag trouwen. Onderweg nog even stoppen, want Boyte, die achterin zit, ziet dat we de bagege bijna verliezen. Wat een tocht! Om kwart voor 5 komen we eindelijk aan in Kumassi op het busstation. Nu alleen nog een taxi naar het hotel dat vlakbij moet zijn. De chauffeur weet gelukkig de weg. We duiken vol frisse tegenzin de avondspits in en na 3 kwartier gaat de goeie man toch maar belen waar het is. Nog een kwartier verder zijn we er. Het is inmiddels 6 uur en we zijn vanmorgen om 10 uur vertrokken. Volgende rit wordt weer een taxi. Gauw inchecken, omklededen en het zwembad in, HEERLIJK!! Nog lekker een biertje, wat eten en dan naar bed.

Zaterdag 3 November

Vanochtend eerst lekker gezwommen. Wat een luxe een zwembad!

Daarna ontbijten, douchen, pakken en uitchecken. Nu met de taxi op weg naar Assin Fosu. Dat is ruim over de helft naar Kosa Beach en we willen niet meer zo'n lange reisdag. Onderweg is er weer van alles te zien, dit verveeld nooit. De natuur is ook prachtig en het is hier meer heuvelachtig als in het midden en het Noorden van Ghana. Na bijna 3 uur komen we aan in Assin Fossu. We stoppen in het centrum en vragen naar Danny's Home waar we willen overnachten. Niemand weet waar het is en we vragen de chauffeur om toch maar door te rijden naar Kosa. Dat doet hij en 2 uur later zijn we er. Gaaf om toch wel heel veel weer te herkennen hier, ook heel wat niet trouwens. We slapen in een schattig rond hutje. Er staat een bed in en een fan en that's it. Toiletgebouw is buiten. Lekker zwemmen in de zee en wat drinken. 's Avonds als we zitten te eten loopt ineens Liviu langs, ook een vrijwilligster uit Hanukkah. Wat leuk, ze slaapt in een huis naast Kosa, maar komt hier 's avonds eten. Na het eten nog ff zitten en dan lekker naar bed want we zijn allemaal moe.

Zondag 4 November

Vandaag lekker tam. Eten,

drinken, zwemmen

Op weg naar Kumassi

Vrijdag 3 November

Na het ontbijt brengt Moses, van het hotel, ons naar de bus. Hij zorgt ervoor dat we in een knappe en de goeie bus komen. Het is een personenbus i.p.v. een grote bus, maar ja we zitten ook in het Noorden. Veel toeristen zullen hier niet komen. Er zijn zelfs kindertjes die echt bang zijn en gaan huilen als ze ons zien. Vanwege onze huidskleur dus he, we doen verder  niet lelijk tegen ze. En verder worden we vaak uitvoerig bekeken. We stappen in een knappe bus, Pé voorin naast de chauffeur en wij de bank erachter. Onze begege gaat achterin samen met een grote zak rijst. Het past bijna. Maar als het niet past moet je douwen heeft m'n vader me geleerd. Zelfs dan past het niet, dus het wordt een touwtje aan de laadklep. Ook goed. De bus voor ons heeft de klep helemaal open en daar steekt zeker nog een meter lading naar buiten , met touwtjes. We gaan en de chauffeur zet Reggeamuziek op met een stevige beat. Op een klein schermpje kunnen we de clips zien. Wat wil je nog meer, gewoon annimatie aan boord. Af en toe stoppen we om iemand op te pikken. Als de bus vol is passen er altijd nog 4 mensen met bagage bij, als het niet past... Van de chauffeur moeten ze op de bankjes achter ons gaan zitten, met hun bagage. Naaimachine, teilen, zakken casave. Het is hier zo slecht nog niet om een obruni te zijn. Onderweg is er van alles te zien. De weg is een stuk beter al moeten we nog regelmatig om de kuilen heen. We komen veel vrachtwageens tegen met een lekke band. De vrachtwagens worden hier zo belachelijk vol geladen dat dat ook niet vreemd is. Op een container binden ze zo'n zelfde hoogte aan bagage er bovnop en de truck kruipt dan, grote wolken zwarte rook spugend, door de heuvels. Ongelofelijk. Ook veel geiten op de weg, mensen, soms een fietser, tuktuks, motors, verkopers noem maar op. Je hoeft je niet te vervelen. De chauffeur heeft de vaart er lekker in en om ongeveer half 3 zijn we in Techiman. Dan stopt de chauffeur ineens, er stat een schreeuwende soort politie agente voor hem en we moeten allemaal de bus uit. We worden in een andere bus gezet. Daar staan achterin al 2 manden vis en een zak casave. Daar op dus onze bagage, klep naar beneden en een touwtje. Het is echt een oude rukbus en nu zitten wij achterin en achter elkaar op de als het niet past moet je douwen- bankjes. Regelmatig stapt er wat in en uit. De chauffeur heeft een zeg maar stevige rijstijl en een knul voor me vraagt of hij met Judith mag trouwen. Onderweg nog even stoppen, want Boyte, die achterin zit, ziet dat we de begege bijna verliezen.  Wat een tocht! Om kwart voor 5 komen we eindelijk aan in Kumassi op het busstation. Nu alleen nog een taxi naar het hotel dat vlakbij  moet zijn. De chauffeur weet gelukkig de weg. We duiken vol frisse tegenzin de avondspits in en na 3 kwartier gaat de goeie man toch maar belen waar het is. Nog een kwartier verder zijn we er. Het is inmiddels 6 uur en we zijn vanmorgen om 10 uur vertrokken. Volgende rit wordt weer een taxi. Gauw inchecken, omklededen en het zwembad in, HEERLIJK!! Nog lekker een biertje, wat eten en dan naar bed.

Vandaag geen foto's, verbinding is erg slecht

Clement

Donderdag 1 November

Vanochtend vroeg wakker en starten met koffie op bed. Wat een luxe. Daarna ontbijten en dan komt Dan ons halen voor een rondleiding over het project. Leuk om te zien dat het doel hetzelfde is als op Hanukkah. Zorgen dat er genoeg inkomen is om het kindertehuis draaiende te houden. Hier wordt dat gedaan door inkomsten uit het hotel, een bakkerij, een groentetuin en een kippenfarm. We krijgen alles te zien. Als we bij de kippen komen merkt Pé op dat de kippen wat onrustig zijn en het te warm hebben. Lastig dingetje wan je wil niemand voor z'n hoofd stoten maar je bent tenslotte ook kippenboer. Gezamenlijk rollen we aan 1 kant van de stal het plastic omhoog en de kippenboer is tevreden. De kippen ook trouwens en Pé wordt bedankt voor de hulp. Daarna gaan we nog even wat drinken en dan komt Clement ons ophalen. Hij laat ons zien waar hij woont en werkt. Dat is op een katholieke jongensschool. ook daar weer een rondleiding. Leuk en interessant om te zien. Daarna neemt hij ons mee naar Wa. Een plaats verderop, ongeveer 3 kwartier rijden. We kunnen daar dan pinnen en een hapje eten. Hij is hier 5 jaar terug met de meiden ook geweest en hij wil ons dat graag laten zien. De weg naar Wa gaat van redelijk, naar slecht, naar heel erg slecht, naar zigzaggen tussen de kuilen in het asfalt door. De 3 kwartier worden 2 uur maar dan zijn we er ook. Hij brengt ons eerst naar 'Mummy's Restaurant"waar we een hapje gaan eten, net als 5 jaar geleden met de meiden.

Daarna gaan we pinnen, een hele onderneming in Ghana, maar we krijgen geld. Daarna nog naar een tuin met bomen, waar we een biertje drinken. Daar gaan we nog even videobellen met Laura, Mike en Bram. Leuk voor Clement om Laura weer te zien en kleine Bram natuurlijk. Dan weer op weg naar Sawla want hij wil voor het donker aankomen. Als we Wa uitrijden zien we een vrachtauto van Kuiper rijden, prachtig. We hebben deze vanochtend tijdens het ontbijt al voorbij zien rijden, Je weet toch niet wat je zit als je een vrachtwagen van een bedrijf dat 500 meter van je huis af staat voorbij ziet gaan. Het lukt ook nog om een foto te maken.

Pé vraagt in de auto om muziek en er gaat een bandje aan. Waarheen leid de weg van de Ghanese Mieke Telkamp. Nou we weten precies waar de weg heen gaat maar ook hoe slecht die is. Het nummer is er in verschillende variaties tot een panfluitversie aan toe. En geloof het of niet, maar dit nummer horen we 2 uur lang. Ik ga bijna verlangen naar Sieneke, ik bedoel bijna he. Voor het donker terug lukt net niet en het laatste stuk wordt wel pittig. Licht heeft niemand van gehoord, net als uitkijken bij het oversteken, een truck midden op de weg met pech, de kuilen en dat alles in het aardedonker. Maar goed waarheen de weg leid...veilig naar ons hotel. Wat een chauffeur die Clement. We nemen lekker een biertje en een pizza en gaan plannen maken voor de komende dagen. We besluiten om morgen met de bus naar Kumassi te gaan, daar te overnachten en dan door naar de kust.

Sawla

Woensdag 31 Oktober

Nog steeds internet dus ik ga nog ff verder
Vanochtend lekker uitgeslapen, half 8. Daarna rustig ontbijten. Tijdens het ontbijt zien we 5 olifanten lopen die de waterpoel in gaan. Het blijft toch mooi om te zien, zo ontbijt ik graag!. Daarna op weg naar de rangers. We gaan met een taxi naar een plaatsje waar we op de Molé rivier kunnen kanoen. Er ligt een mooie houten kano klaar met wat bankjes en een plas water op de bodem en een emmertje. Dat beloofd wat!

We hebben 2 kapiteins die peddelen, één voor en één achter. We varen door de mangroves op de Molé rivier. Echt prachtig hier. We zien een paar mooie vogels en de footprints van een krokodil. We nemen maar aan dat dat zo is. Ben wel blij dat hij een uitstapje maakt als wij in een kano met een laagje water op de bodem langs komen. Op de terugweg mogen we allemaal een stukje peddelen. Echt weer een leuk uitstapje zo. Daarna weer met de taxi naar het motel en gauw het zwembad in. Het is nog voor de middag en al 34 graden. In de waterpoel zwemmen inmiddels 4 olifanten, het schept toch een band he. Na de lunch heeft Judith contact met Clement Cobb. Dat is de man die Judith en Laura 5 jaar geleden onder zijn vleugels heeft genomen. Hij heeft er ook voor gezorgd dat de meiden op Hanukkah terecht zijn gekomen. Hij wil ons graag ontmoeten en wij willen hem graag bedanken voor wat hij toen voor de meiden heeft gedaan. Hij boekt een lodge in Sawla voor ons en wij nemen een txi daar naar toe. Na 5 kwartier zegt de chauffeur dat we er zijn. We draaien een grote poort door en komen bij prachtige huisjes aan. Ik kan me niet voorstellen dat we hier goed zitten maar het is toch echt zo. We melden ons aan bij de receptie en we worden verwacht. Het is toch of je de loterij hebt gewonnen. www.sawlaview.com

We krijgen de sleutels van 2 huisjes naast elkaar. we zijn tenslotte buren. Zo mooi hier en luxe. We hebben zelfs een douche met warm water. Geweldig! Gauw allemaal douchen en op weg naar het restaurant. Ondertussen belt Joey dat hij 10 November mag afzwemmen. Joepie wat een kanjer!
Dan naar het restaurant voor een koude versnapering. Dit restaurant is gebouwd om het tegenover gelegen kindertehuis financieel te ondersteunen. We ontmoeten de een Amerikaans echtpaar dat de crowdfunding heeft begeleid voor de bouw. Indrukwekkend wat ze hier hebben bereikt en leuk ook om ze te spreken. We drinken gezamelijk wat en dan komt ook Clement aan. Zo leuk om hem te ontmoeten. Een hele aardige man, leuk om hem samen met Juud te horen vertellen over 5 jaar geleden. Erg gezellig zo. Hij gaat later nog een rondje rijden met de jongens. We hebben medicijnen, peuken en geld nodig. Het meeste lukt, morgen verder voor de rest. We bestellen eten en de Amerikanen vertellen dat de volgende stap is om een dakterras te bouwen, zodat daar ook gegeten kan worden met uitzicht op de stad. We vragen of we het terras al mogen inwijden en dat mag. Er worden stoelen naar boven gebracht, het eten en drinken en wij volgen. We zitten op het kale beton, de trap heeft geen leuningen maar het uitzicht is geweldig. Hoe VIP wil je het hebben.

Het eten is ook heerlijk en het is weer een prachtige dag zo. Morgen krijgen we eerst een rondleiding over het project van de Amerikanen en daarna haalt Clement ons op om te laten zien waar hij werkt.

En nog één

Molé

Dinsdag 30 Oktober

Vanochtend gaat om kwart over 6 het wekkertje. We gaan met een gids een wandeling maken door het park. Vroeg hoor, maar wel erg mooi. We komen olifanten tegen en dat verveeld toch ook nooit en ook antilopes, apen en pumba's. Op een gegeven moment moeten we over een boomstam een riviertje over steken. Ik denk dat we ons verkennersinsigne wel verdiend hebben vanochtend. Daarna lekker ontbijten en zwemmen. Er liggen inmiddels al 4 olifanten in het water en dat kunnen we vanaf het terras mooi bekijken. Het uitzicht is ook fantastisch. Het is hier echt adembenemend mooi. We zijn al op heel veel plaatsen geweest maar deze staat toch wel in de top 3. Als jullie nu jaloers worden, dat is terecht. 's Middags ook lekker chillen en om half 4 een jeepsafari. Weer geweldig. We zitten op het dak van de auto, I like it!! Op een gegeven moment moeten we van de auto af en de ranger volgen. Staan we echt oog in oog met een olifant. Geweldig, dit gaat nooit vervelen. Wat een imposante eesten zijn dit toch. We blijven hier een tijdje kijken en gaan dan weer verder. Prachtige rit, schitterende natuur en we zien ook af en toe beestjes. Wat kan je toch zoet zijn. Daarna lekker een koud biertje en lekker eten.

Vertrek van Hanukkah

Maandag 29 Oktober

De dag van vertrek. Beetje dubbel want ik had hier zo nog 3 weken kunnen blijven, maar het is goed zo. Na het ontbijt gaan we nog even de kinderen uitzwaaien want die gaan naar school. Koffie Ghana is erg tam en ik moet hem zowat naar de taxi duwen, maar dan springt Pé in de auto. Hij doet of hij de chauffeur is en toetert een paar keer. Koffie stapt snel in en alle kinderen hebben de slappe lach. Als de taxi wegrijd, met de echte chauffeur, krijgen we nog een kushand van Koffie, hoe lief! Dan nog de rest van de kinderen naar school brengen en dan gaan we toch echt. David, een taxichauffeur die ook veel helpt op Hanukkah, brengt ons naar Molé. Het is een rit van ongeveer 8 uur. Onderweg is er weer zat te zien en af en toe dommelen we wat weg. Nog even stoppen om te eten en weer door. Om 3 uur zijn we bij het Park. Eerst registreren en dan naar het motel. Het is gelegen op een berg en kijkt uit op een drinkplaats. Het motel is een beetje vergane glorie, maar we hebben een zwembad, koud bier, een 4-persoonskamer, lekker eten, tja dat klinkt toch hemels! We gaan het hier wel redden. Mole is één van de weinige toeristische plaatsen in Ghana en we komen dus al snel een groepje Nederlanders tegen. Veels te gezellig hier, echt vakantie.

serie 2