Woensdag 31 Oktober

Nog steeds internet dus ik ga nog ff verder
Vanochtend lekker uitgeslapen, half 8. Daarna rustig ontbijten. Tijdens het ontbijt zien we 5 olifanten lopen die de waterpoel in gaan. Het blijft toch mooi om te zien, zo ontbijt ik graag!. Daarna op weg naar de rangers. We gaan met een taxi naar een plaatsje waar we op de Molé rivier kunnen kanoen. Er ligt een mooie houten kano klaar met wat bankjes en een plas water op de bodem en een emmertje. Dat beloofd wat!

We hebben 2 kapiteins die peddelen, één voor en één achter. We varen door de mangroves op de Molé rivier. Echt prachtig hier. We zien een paar mooie vogels en de footprints van een krokodil. We nemen maar aan dat dat zo is. Ben wel blij dat hij een uitstapje maakt als wij in een kano met een laagje water op de bodem langs komen. Op de terugweg mogen we allemaal een stukje peddelen. Echt weer een leuk uitstapje zo. Daarna weer met de taxi naar het motel en gauw het zwembad in. Het is nog voor de middag en al 34 graden. In de waterpoel zwemmen inmiddels 4 olifanten, het schept toch een band he. Na de lunch heeft Judith contact met Clement Cobb. Dat is de man die Judith en Laura 5 jaar geleden onder zijn vleugels heeft genomen. Hij heeft er ook voor gezorgd dat de meiden op Hanukkah terecht zijn gekomen. Hij wil ons graag ontmoeten en wij willen hem graag bedanken voor wat hij toen voor de meiden heeft gedaan. Hij boekt een lodge in Sawla voor ons en wij nemen een txi daar naar toe. Na 5 kwartier zegt de chauffeur dat we er zijn. We draaien een grote poort door en komen bij prachtige huisjes aan. Ik kan me niet voorstellen dat we hier goed zitten maar het is toch echt zo. We melden ons aan bij de receptie en we worden verwacht. Het is toch of je de loterij hebt gewonnen. www.sawlaview.com

We krijgen de sleutels van 2 huisjes naast elkaar. we zijn tenslotte buren. Zo mooi hier en luxe. We hebben zelfs een douche met warm water. Geweldig! Gauw allemaal douchen en op weg naar het restaurant. Ondertussen belt Joey dat hij 10 November mag afzwemmen. Joepie wat een kanjer!
Dan naar het restaurant voor een koude versnapering. Dit restaurant is gebouwd om het tegenover gelegen kindertehuis financieel te ondersteunen. We ontmoeten de een Amerikaans echtpaar dat de crowdfunding heeft begeleid voor de bouw. Indrukwekkend wat ze hier hebben bereikt en leuk ook om ze te spreken. We drinken gezamelijk wat en dan komt ook Clement aan. Zo leuk om hem te ontmoeten. Een hele aardige man, leuk om hem samen met Juud te horen vertellen over 5 jaar geleden. Erg gezellig zo. Hij gaat later nog een rondje rijden met de jongens. We hebben medicijnen, peuken en geld nodig. Het meeste lukt, morgen verder voor de rest. We bestellen eten en de Amerikanen vertellen dat de volgende stap is om een dakterras te bouwen, zodat daar ook gegeten kan worden met uitzicht op de stad. We vragen of we het terras al mogen inwijden en dat mag. Er worden stoelen naar boven gebracht, het eten en drinken en wij volgen. We zitten op het kale beton, de trap heeft geen leuningen maar het uitzicht is geweldig. Hoe VIP wil je het hebben.

Het eten is ook heerlijk en het is weer een prachtige dag zo. Morgen krijgen we eerst een rondleiding over het project van de Amerikanen en daarna haalt Clement ons op om te laten zien waar hij werkt.