Donderdag 1 November

Vanochtend vroeg wakker en starten met koffie op bed. Wat een luxe. Daarna ontbijten en dan komt Dan ons halen voor een rondleiding over het project. Leuk om te zien dat het doel hetzelfde is als op Hanukkah. Zorgen dat er genoeg inkomen is om het kindertehuis draaiende te houden. Hier wordt dat gedaan door inkomsten uit het hotel, een bakkerij, een groentetuin en een kippenfarm. We krijgen alles te zien. Als we bij de kippen komen merkt Pé op dat de kippen wat onrustig zijn en het te warm hebben. Lastig dingetje wan je wil niemand voor z'n hoofd stoten maar je bent tenslotte ook kippenboer. Gezamenlijk rollen we aan 1 kant van de stal het plastic omhoog en de kippenboer is tevreden. De kippen ook trouwens en Pé wordt bedankt voor de hulp. Daarna gaan we nog even wat drinken en dan komt Clement ons ophalen. Hij laat ons zien waar hij woont en werkt. Dat is op een katholieke jongensschool. ook daar weer een rondleiding. Leuk en interessant om te zien. Daarna neemt hij ons mee naar Wa. Een plaats verderop, ongeveer 3 kwartier rijden. We kunnen daar dan pinnen en een hapje eten. Hij is hier 5 jaar terug met de meiden ook geweest en hij wil ons dat graag laten zien. De weg naar Wa gaat van redelijk, naar slecht, naar heel erg slecht, naar zigzaggen tussen de kuilen in het asfalt door. De 3 kwartier worden 2 uur maar dan zijn we er ook. Hij brengt ons eerst naar 'Mummy's Restaurant"waar we een hapje gaan eten, net als 5 jaar geleden met de meiden.

Daarna gaan we pinnen, een hele onderneming in Ghana, maar we krijgen geld. Daarna nog naar een tuin met bomen, waar we een biertje drinken. Daar gaan we nog even videobellen met Laura, Mike en Bram. Leuk voor Clement om Laura weer te zien en kleine Bram natuurlijk. Dan weer op weg naar Sawla want hij wil voor het donker aankomen. Als we Wa uitrijden zien we een vrachtauto van Kuiper rijden, prachtig. We hebben deze vanochtend tijdens het ontbijt al voorbij zien rijden, Je weet toch niet wat je zit als je een vrachtwagen van een bedrijf dat 500 meter van je huis af staat voorbij ziet gaan. Het lukt ook nog om een foto te maken.

Pé vraagt in de auto om muziek en er gaat een bandje aan. Waarheen leid de weg van de Ghanese Mieke Telkamp. Nou we weten precies waar de weg heen gaat maar ook hoe slecht die is. Het nummer is er in verschillende variaties tot een panfluitversie aan toe. En geloof het of niet, maar dit nummer horen we 2 uur lang. Ik ga bijna verlangen naar Sieneke, ik bedoel bijna he. Voor het donker terug lukt net niet en het laatste stuk wordt wel pittig. Licht heeft niemand van gehoord, net als uitkijken bij het oversteken, een truck midden op de weg met pech, de kuilen en dat alles in het aardedonker. Maar goed waarheen de weg leid...veilig naar ons hotel. Wat een chauffeur die Clement. We nemen lekker een biertje en een pizza en gaan plannen maken voor de komende dagen. We besluiten om morgen met de bus naar Kumassi te gaan, daar te overnachten en dan door naar de kust.